En Maatdach on Adde vür 50 Johr

Peter Löhr

On jedem Dorf, jede Stadt jit et Platz, jit et Stelle, 
die sen als Mettelpunkt bekannt. 
He wird vekönnecht dem Volk senge Welle, 
he wird och jehanelt, wat jewass oss om Land.

Su en Platz fönd me on Adde ob em Boneg. 
Er wird landlöfech de Vehmaat jenannt, 
weil sech he träfe turnusmässech 
de Sau un et Rendveh us em Efelland.

All vierzehn Dach wenn de Sonn objeht, 
kun se on Schare anmarschiert. 
Orse un Köh von de Bauere jeleht
un Ferkele on Keste onquartiert.

Die strömen dann zom Vehmaat hin
un wössen noch jarnet wofür.
Äwe su en Maat hat jo senge Sinn,
denn noher jet su manech Dier durch en anne Dur.

Die jong Ferkelche, zeirsch noch friedlech beisamme, 
sollen jo bal gruss were un waasse zur Sau. 
Dröm weren se vekooft un kun on en Enzelkamme, 
dat om Wonte der Bestand om Röches stemmt jenau.

Jong Orse kun mirschtens paarweis an.
Für die oss de Jurend jetz ze enn.
Se mösse an de Ploch un an de Ware ran.
Doch die wonere sech, wenn se kun us de Efel on et Huh Venn.

Dann seiht me noch janz traurech Bieste zom Maatplatz zeje.
Für die oss et de letzte Jang.
Die Ale, die nemie su richtech könne.
Me seiht et inne af, se sen at bang.

Am Onjang zom Vehmaat oss irschemol Halt, 
denn he steht der Man mot de Buchs. 
Un der Vehdokte kuckt jedem Dier on de Hals, 
denn jesond moss me sen, sons löf he nix.

Jetz jeht et eron on dat Jewöhl,
he oss kene alleen.
Der Hänele Jeschrei un der Dier ihr Jebröll,
sujet hat me noch net jehürt un jesehn.

An lange Eisestange steht et V eh kurz anjebonne.
Dröm eröm Hänele, Metzje un anne Interessente.
Et wird jekuckt, jefohit, diskutiert und jebodde.
Noch en Dale drob, der Koh oss et ejal, die veliert ihr Exkremente.

Wege erob am Feuewährturm do ston vill.Keste. 
Wat do dron oss brauch nie net ze rode.
Denn die Sau Jen om Quietsche un Schreie ihr bestes, 
wenn se an de Honnelöf weren erusjeholt.

Interessant oss der Hanel, dat moss me sech ansehn, 
he wird alles per Handschlach jerejelt. 
Jrsch wenn der Preis oss beideseitech jenehm, 
schleet me zo un der Hannel oss besiejelt.

Un laut jehl et ob dem Vehmaat zo,
all die Mansche un Dier ob enem Hofe.
Wo 500 Stock V eh sen, do jit et ken Roh
laut hurt me de Lock on veschiedene Dialekte rofe.

Bont oss et och on dem Jewimmel. 
Schwarz, brong un weiss der Dier ihr Fell. 
Dozwösche dat Blau un Schwarz der Bauerekiddel, 
un die Frack von der Hänele mal grau, mol jel.

Am Feuewährturm ston Könne mot Kare, 
die farren die Säukeste an de Bahn. 
Manche Baue fihrt mot voljeladenem Ware
wir jänt Meusbech, Simmech ude Kaleme an.

Annere were och irsch hanelsenech,
wenn et heescht: Honnedrob noch en Schnaps.
Der wird sech dann on den »Sonn« ude sonswo jenehmecht,
su manech ene wankt hem mot em ordentliche Schwips.

An su enem Dach han die Wirt un Geschäfslöck Huhkonjunktur,
denn wo jet verkooft wird, do wird och Jet jekpaft.
Für de Mamm en Onerock, für de Bapp en neu Mortfur.
Un ordentlech Kaffe wird jetronk, dat oss et öwechte Jebot,

Su wird et dann Nomedach, de Lock farre hem. 
Se han jet erläwt, et war wie en Feiedach. 
Die Annere zellen et Jeld un machen et sech bequem,
se han e jot Jeschäff jemach.

Doch dat alles oss längs vürbei.
Et war su vür 50 Johr.
Hocke fand me he ken Köh mie, nur e paar Sau,
et oss alles anech, wie et damals wor.