Der Flabbes


Der Flabbes
 „Oma, Oma komm äs flott,
komm doch äs met mir met!“
der Klan, er zeuch am Kläd se fott,
er well ihr zäjejet.“Dau Oma, henne stäht en Mann,
ech hanne beßje Angs,
pack an de Hand mech leewe an,
bess dat me do sein langs.Der wollt, ech hann jenoo jesehen,
no mir jeraad jet schmeiße,
er hat en Stän at en de Hänn.
esu en decke, weiße.“Der Klan, der woo at vürjerannt,
ob ose dächlech Tour.
Nau woo ech ewe doch jespannt,
bat erjesehn hat nur.On bie me koomen an die Stell,
bo er mech hin woll hann,
do soch ech stöhn en jruße Kääl
am Feschwei’e, am Rann.
„Vür dem brauchs de kän Bang ze hann,
su könnt ech en beröje,
„dat ess doch nur en Flabbesmann,
der kan sech net bewäje.Mei Kend, soll ech de kuz vezelle,
boröm der Kääl do stäht?
Em Deich do schwemmen jo Forelle,
dat do kä Dieb trann jäht.Der Feschreie kütt nämlech off,
on weil kä Mönsch ess en de Nöh.
hat me die Popp jemaach aus Stoff
on volljestopp met Hö,öm den dann dornet Böö zemaache,
den Feschreie öde bäret ess.
ieh’e sech vejreif an fromme Saache,
soll aussehn dat. als wenne schmeß.’Mir hann den Flabbes oos betraach.
er soch wirklech aus bie äsch.
Der Klan hat nau och trüwe jelaach,
dat der Flabbes en erwösch.“Jung, Oma,“ sööt der kläne Stropp,
„ech hat mech schwer veschreck,
mei Häzje hat janz well jeklopp,
bie ech jesehn die Furelschreck.“Marianne Breuer